دیـن و عـلـوم تـجـربـی: کـدامـین وحـدت؟!

در این نوشته نگارنده درصدد است با تشریح سرمشق ادراکی و نگرش به علوم به عنوان پدیده ها و رویدادهای اجتماعی، وجوه تمایز و تقابل آن را با سرمشق زبانی و بهایی که نگرش ادراکی به روش شناسی و معرفت شناسی در علوم تجربی می دهد آفتابی کند. این کار هرچند با تشریح و ایضاح لوازم نگرش نخست، تعقیب می شود اما در عین حال سخن از مقایسه و سنجش مبادی و لوازم دو سرمشق بسیار به میان می آید. اساس نگرش زبانی، بررسی علوم به عنوان رویدادهایی اجتماعی و تبیین نحوه وقوع آنها و ارتباطاتشان با سایر پدیده هاست، بدین ترتیب، ظاهراً نمی تواند بدیلی برای سرمشق ادراکی که در آن دغدغه واقع گرایی و منطقی بودن، بیداد می کند، باشد. از این رو، چگونگی مکمل بودن دو سرمشق بیشتر برای خود جا باز می کند.